 |
| Ασημένιος Πειρασμός |
|
|
|
Απ’ την πόλη, έφυγαν όλοι ... Σ’ αγαπώ, σαν τη μοναξιά μουΠου τριγυρίζει την καρδιά μου Σ’ αγαπώ κι ας ξέχασα κιόλας Τι είναι ο θάνατος και που τη λύτρωση θα βρω Απ’ την πόλη, έφυγαν όλοι Τώρα μόνη φώς στο κορμί μου αναζητώ Ο καρπός της ομορφιάς του Άφησε κάτι στην όψη του θανάτου Της αγάπης τη σκιά μου Θάνατος είναι που πνίγει την καρδιά μου Σ’ αγαπώ, σαν τα όνειρά μου Σαν την κατάρα εκείνη της σκιάς μου Σ’ αγαπώ κι ας ξέχασα κιόλας Τι είναι ο θάνατος και πως τη λύτρωση θα βρω Γι’ αυτό λοιπόν έχε γεια Σε χαιρετάω για πάντα Δεν ήσουν λύση αλλά πόλεμος Ψυχές που έφερε ενάντια Γι’ αυτό λοιπόν έχε γεια Δε θα γυρίσω εδώ πάλι Νερό θα βρω στο δάσος αυτό Λυτρωμένος, ψηλά το κεφάλι |
|